Yeah.. I Kinda Lost My Wife.

07-05-2010 Roma

Nog altijd zijn we in Rome, het prachtige Rome kan ik inmiddels zeggen. Wat een belevenis en een feest is het om door deze stad rond te lopen. Elke hoek van de straat, elk kruispunt, elk gebouw, elk heuveltje.. het heeft iets!
Door het slechte weer (veel regen) besloten we woensdag rustig aan te doen en bij de tent te blijven. Aangezien we steeds minder schone kleding hadden om aan te trekken, hadden we er een wasdag van gemaakt. En zo kwam het dat we 3 wasjes verder onze hele plek hadden omringd met was.
Heerlijk om nu weer al die schone kleding uit je tas te kunnen trekken.

Gisteren zijn we naar Vila Borghese geweest. We hadden gehoord dat het erg mooi was en bij ons ‘info point’ op de camping hadden ze een reservering gemaakt. Prima dachten wij, het zal vast leuk zijn! En dat was het op zich ook wel.. Maar waar we 2 uur de tijd hadden om het hele museum te bekijken stonden wij alweer binnen 20 minuten buiten. Wij hebben het niet zo op deze manier van kunst. Best aardig hoor die beelden en schilderijen.. Maar de muurschilderingen op het plafond vond ik nog het meest indrukwekkend. En daarom waren we tevreden toen we weer buiten stonden. De volgende keer moeten we misschien van te voren ons iets meer verdiepen in wat we nu eigenlijk gaan bekijken.. Daarna zijn we op de metro gesproken en hebben we heerlijk gegeten bij Alfredo’s, een van Lyn’s favoriete restaurantjes in Rome. Na een heerlijke Spaghetti en een regenbui verder zijn we de straat weer op gegaan richting het Collosseum. Wat een waanzinnig groot ding is dat!

Al die buien zijn ook voor ons tentje geen pretje, waardoor we zowel gisteren als vandaag wat herstelwerkzaamheden moesten uitvoeren. Door waarschijnlijk een lek in de vloer waren alle tassen nat, en ook onder het bed van Lyn was het een waterballet. Gisteren hebben we daarom alles leeggehaald en met de föhn (geen grapje) alles droog gemaakt. Helaas was het vanochtend weer raak.. Opnieuw alles leeggehaald en besloten de tassen vanaf nu maar in de auto te laten staan zijn we op zoek gegaan naar het lek. Helaas.. tot op heden nog niet gevonden. Hopelijk gaat het aankomende nacht beter zodat we morgen niet weer alles hoeven leeg te halen.

Vandaag zijn we vol goeie moed (het weer stond ons nog niet helemaal aan) weer de stad in gegaan. We begonnen bij het Collosseum. Gisteren hadden we daar wel stiekem een kijkje genomen, maar vandaag zouden we ook de binnenkant gaan bekijken. Omdat we een RomaPass hadden, konden we zo de rij voorbij en mochten we meteen naar binnen. Ideaal! De binnenkant is zeker net zo indrukwekkend als de buitenkant. De zon begon zelfs voluit te schijnen wat weer voor mooie kiekjes zorgde. Erg leuk en indrukwekkend om gezien te hebben.
Daarna zijn we Forum Romanum in geweest. Dat was wat veel lopen maar wel erg leuk! Helaas ook vandaag weer hordes schoolkinderen op schoolreisje.. we kunnen ze écht niet meer zien.
We besloten de dag af te sluiten met een ijsje bij de Trevi, wat voor mij nog steeds het mooiste is wat tot nu toe in Rome gezien heb. Met mn bakje Straciatella ijs hebben we op een muurtje gezeten, kijkend naar de prachtige fontein en naar de mensen die er met alle geweld een foto willen maken terwijl ze een muntje over de schouder werpen. Tja, dat gaat niet bij iedereen vlekkeloos, wat voor ons weer een hoop vermaak opleverde! Het blijft enig, mensen kijken..



08-05-2010 Roma

I kinda lost my wife..

Oke, dat is vast een rare eerste zin! Het verhaal komt zo.. we beginnen bij t begin!

Vanochtend werden we opnieuw gewekt door de regen! Verschrikkelijk, het heeft de hele nacht geregend. We kunnen geen regen meer zien.. Gelukkig klaarde het daarna op en zijn we rond n uurtje of 12 vertrokken richting Vaticaanstad. Daar aangekomen scheen het zonnetje alweer volop en hadden we dr weer zin in! Helaas, we waren niet de enige. Het was gigantisch druk. Er stonden verschrikkelijk lange rijen voor de ingang en het was behoorlijk druk op het plein. Het plein was trouwens het eerste wat me verbaasde. Wat is deze klein! Op tv en foto’s lijkt het een gigantisch ding, ik vond het een tegenvallertje. Erg mooi hoor, maar wel wat aan de kleine kant.

We besloten mee te gaan met een tour, hiermee konden we in een keer doorlopen dus de lange rijen voor de ingangen vermijden. Prima idee, dachten we zelf. We zaten met ongeveer 12 mensen in een groep, en onze nogal suffige gids sprak gelukkig vloeiend en verstaanbaar Engels wat erg fijn was. We kregen eerst een eeuwige rondleiding door het museum bij de Sixtijnse kapel. Best leuk om te zien hoor, al die beelden, schilderijen en muurschilderingen, maar het was mij een iets te lange wandeling richting die kapel. Gelukkig hadden we een hilarische groep die ons regelmatig buikpijn bezorgde. Er was een stel met een kind in een kinderwagen.. Ongeveer halverwege de tour (het was erg druk binnen) vroeg de gids of iedereen compleet was. Hij vroeg zelfs nog aan de man met de kinderwagen (David) of het goed ging met die wagen (David was nogal onhandig). Met de wagen ging het prima, hij had alleen wel een ander probleem en zijn woorden waren: Yeah.. I kinda lost my wife..
Ik kreeg spontaan de slappe lag van verbazing.. Hoe kan je je vrouw nou kwijt raken?! Echt ik begreep er niets van. Het was een hilarisch moment. De gids wist ook niet zo goed wat ie hierop moest zeggen, meneer had namelijk niet eerder aangegeven haar te missen.

We besloten door te lopen, mevrouw zou zelf wel ergens rondlopen. Uiteindelijk kwamen we dan uit in de Sixtijnse kapel, hier waren we voor gekomen! De schilderingen waren inderdaad ontzettend mooi, maar wat een gedoe over het maken van foto’s. Stiekem heb ik er toch een paar geschoten, tja het is tóch het leukst als je ze zelf op beeld hebt!
We stonden net te luisteren naar de verhalen van onze gids toen de verdwaalde vrouw zich ineens weer bij de groep aansloot. Meneer was erg blij dat hij zijn vrouw weer had gevonden, vrouwlief zelf was minder blij en begon spontaan te huilen. Ze bleek aan het begin van de tour de groep al uit het oog te zijn verloren.
Na de rondleiding moest mevrouw nog even met de gids napraten over het voorval. Ze vond het maar belachelijk dat we haar ‘kwijt’ waren geraakt. Een andere vrouw begon zich er ook mee te bemoeien en er ontstond een woordenwisseling, waarop ik weer in de lag schoot. Hiervan was mevrouw niet gediend, wat ze de gids uitgebreid liet weten. Wat een hilariteit. Echt diegene die het weet mag mij uitleggen hoe je je vrouw kwijt kan raken, en het daarna maar laat voor wat het is totdat er na gevraagd wordt. Meneer zelf was al een lulletje rozenwater wat het plaatje compleet maakte. Lyn en ik hebben het nog een aantal keer nabesproken in de trein wat opnieuw tot de slappe lach leidde..

Na deze hilariteit zijn we nog bovenop de toren geklommen. Het waren aardig wat treden maar uiteindelijk viel het me nog alles mee! Wat een uitzicht heb je van boven. Het was prachtig helder weer wat het extra mooi maakte.

Na deze drukke dag waren we uitgehongerd en dus maar meteen naar de supermarkt gegaan waar we, hoe kan het ook anders, pasta hebben gekocht! En de pasta schappen hier zijn 4x zo groot als die in Nederland. De meest bizarre pasta’s kan je hier vinden, wat voor mij dus een echt feestje is. Die pasta ben ik nog lang niet zat.. ben benieuwd wat het morgen gaat worden!