We zijn dr!

20-04-2010 KM Stand: 1020 Kaprun-Oostenrijk

Gisteren zijn we rond 10.15 weggereden uit Nieuwegein. Het verkeer zat aardig mee, en we hebben lekker doorgereden waardoor we rond half 6 in Schwaig/Neurenberg uitkwamen. Daar hebben we overnacht in een smoezelig Pensionnetje. Het vrouwtje was niet alleraardigst.. En hoewel ik mn best deed om me verstaanbaar te maken in het beste Duits wat ik kan, deed zij totaal niet haar best om een beetje met ons mee te denken. We waren de enige gasten in het hele pension, dus ze zal wel overrompeld zijn geweest dat er toch nog mensen waren die het hadden kunnen vinden. De bedden waren niet allerbest, het kussen was geen kussen te noemen.. En dat maakte dat we om half 7 alweer klaarwakker waren. Na n douche te hebben genomen en de spullen te hebben gepakt zijn we rond 8en weggereden. Eerst nog naar n bakkertje, waar we heeerlijk hebben ontbeten! Echt lekkere verse broodjes rijkelijk belegd. Daar hebben we maar meteen wat in gekocht voor onderweg. Aangezien Schwaig zowat op de snelweg ligt, konden we meteen weer terug de Autobahn op om onze weg te vervolgen. Alles verliep in het begin soepeltjes.. Spits zullen ze daar niet kennen, want er was bijna niemand op de weg. Helaas, later ging het ons wat tegenzitten toen ik achter het stuur zat. De ene Stau na de andere kwamen we tegen, en die zijn niet te vergelijken met die in Nederland, aangezien je daar geen last hebt van hoogteverschil.. De Stau heeft ons helaas wat tijd gekost.
Wat je daar tegenkomt op de weg is echt niet te vergelijken onderweg.. Onze gemiddelde snelheid lag rond de 120/130 (of zelfs 140).. maar dan keek je in de spiegel en kwam dr toch wat aan.. als een raket kwam het voorbij en binnen een paar seconde was t alweer uit het zicht verdwenen. BMW’s, Mercedes’, Audi’s (gigantisch veel Audi’s) en zelfs Ferrari’s komen je regelmatig voorbij zijlen.
Niet te vergelijken met de auto’s die je in Nederland tegenkomt.. Maarja in Duitsland mag je dr dan ook mee rijden.
Na de Stau in Duitsland te hebben overleefd zijn we voorbij Munchen de grens over gegaan.. En inmiddels bevinden we ons in Oostenrijk. De snelweg hield al voor de grens op, waardoor we gebruik moesten maken van de lokale wegen door de bergen. En bergen hebben ze hier! De toppen zijn nog wit van de sneeuw en als de zon er dan op schijnt geeft dat een prachtig gezicht. Na het ene dorpje naar het andere dorpje in te zijn gereden kwamen we aan in onze eerste bestemming.. Zell am See. Van daaruit zijn we nog ietsje verder gereden naar Kaprun, waar we weer n prachtig Pension hebben gevonden. Dit keer genaamd Heidi. Omdat de prijzen hier niet helemaal meevallen zullen we de douche en toilet moeten delen. Maar andere gasten hebben we toch nog niet gezien, dus we zullen wel de enige zijn. Zojuist hebben we heerlijk op het terras een koud Appelsapje gedronken! De zon doet het hier al behoorlijk goed, dus we zaten daar prima.
Nu gaan we ons Italie boek erbij pakken om de eerste camping uit te gaan zoeken.. Want vanaf morgen zullen we toch écht beter op onze centjes moeten gaan letten..

Zoals ze hier zeggen, Gru Gott!


22-04-2010 KM Stand: 1410 Lago di Garda - Italië

Zo. Onze eerste bestemming is bereikt. Het Garda meer in Italie. Op dit moment zit ik voor ons tentje in het zonnetje dit verhaal te typen. De vogeltjes fluiten, de radio staat aan en we genieten er nú al van. Maar om hier te komen viel helaas nog niet helemaal mee..
Gisteren vertrokken we rond half 10 vanuit Kaprun richting Italie. De tomtom stond ingesteld op het Garda Meer en we konden vertrekken. Het begin liep voorspoedig. Door Oostenrijk kwamen we door allemaal dorpjes en mooie bergen en de Felbertaurnstrae, onze eerste echte pas. Vlakvoor Lienz sloegen we af en gingen we de ‘echte’ bergen in. De tweede pas was een feit.. Het waren erg bochtige weggetjes waar de afgrond niet ver van je verwijderd was… En het woord vangrail hadden ze daar waarschijnlijk nog nooit gehoord. Dapper maar stiekem wel een beetje bang gingen we omhoog, met Lyn achter het stuur. Onderweg kwamen we de meest mooie uitzichten tegen… en bakken met sneeuw! We stonden er middenin. Echt een prachtig gezicht. Boven aan gekomen bleek de pas nog niet open te zijn.. De weg was helemaal ondergesneeuwd! Helaas had Lucy (tomtom) dit er niet bij vermeld dus moesten we weer het hele eind terug. Helaas wilde Lucy hier niet aan mee werken, die blijf maar zeggen ‘probeer om te draaien’.. iets wat we graag hadden gedaan als het kon..
Weer terug aangekomen op de route zijn we afgeslagen richting via Lienz, om van daaruit richting Italië te rijden .
Na uiteindelijk toch de grens te hebben gevonden dachten we dat het easy zou worden om het Garda meer te bereiken. Helaas.. Oostenrijk was pas het begin. Waarschijnlijk hebben we elk hoekje van de Dolomieten gezien! We werden van de ene pas naar de andere gestuurd! Super mooi, met opnieuw veel sneeuw en prachtig uitzicht. Helaas stuurde Lucy ons opnieuw naar een gesloten pas en toen waren we de wanhoop nabij! We wisten niet meer waar we het zoeken moesten. Omdat we nog redelijk vroeg in het seizoen zitten, zijn niet alle wegen begaanbaar. We stonden daar, midden in de Dolomieten met dorpjes die allemaal op elkaar lijken en niet zijn terug te vinden op de kaart. Uiteindelijk stonden we in een dorp waar een Tourist Office was! Onze redding, zo dachten we.. Maar nee, deze was gesloten op dinsdag middag. Dat kon er ook nog wel bij. Gelukkig was er vlakbij een terrasje waar wat Italianen zaten te borrelen. We besloten bij hun maar navraag te doen of ze ons op de kaart konden aanwijzen waar we nou eigenlijk waren.. Hun engels was niet best, maar kaartlezen konden ze wel. Na wat aanwijzingen hoe we uit dit doolhof konden komen zonder nog een pas tegen te komen zijn we de auto weer in gestapt en verder gegaan. Inmiddels waren we al de hele dag onderweg en we waren nog nergens! Maar we zouden niet stoppen voor we het Garda meer hadden bereikt. En zo gingen we verder.. Gelukkig kwamen we toen bij een stad uit die wél op de kaart stond en zo konden we onze weg vervolgen. We zijn als een gek de snelweg op gereden en hebben even flink het gas ingedrukt wat maakte dat we uiteindelijk om 20.00uur camping San Francesco aan het Gardameer bereikte! Heerlijk om eindelijk een weg te zien waar je eerder gereden hebt.
Op de camping aangekomen was de receptioniste gelukkig nog aanwezig en mochten we een plekje uitzoeken. We zijn meteen de tent op gaan zetten en hebben onze luchtbedje opgepompt. Daarna zijn we gaan eten, terwijl het voetbal aanstond.. Ik heb nog nooit zo genoten van mn bordje Spagetti Bolognese.. Wat een heerlijkheid! De vakantie kan nú echt beginnen!